کد مطلب:188869 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:171

پیامدهای ناگوار خشم
امام صادق (ع) از پدر خویش - باقرالعلوم (ع) - نقل كرده است:

مردی صحرانشین نزد پیامبر آمد و گفت: من صحرا نشینم (و چون در شهر نیستم تا همیشه از شما استفاده كنم) مطلبی به من بیاموزید كه جامع باشد.

پیامبر (ص) به او فرمود: تو را امر می كنم كه غضب نكنی و خشمگین نشوی!

مرد صحرانشین، دوباره درخواستش را اظهار كرد. تا سه مرتبه و پیامبر (ص) نیز همان پاسخ را به او یادآور شد تا اینكه مرد بادیه نشین لختی تأمل كرد و به فكر فرو رفت و پس از آن گفت دیگر از چیزی سؤال نخواهم كرد (یعنی اهمیت سخن پیامبر (ص) را دریافتم) فرمان پیامبر جز فرمان به خیر و ارزش نیست.

امام صادق (ع) در ادامه ی این بحث یادآور شد كه پدرم - باقرالعلوم - همیشه این نكته را متذكر می شد كه: چه چیز هجومنده تر و ویرانگرتر از غضب است. زیرا فرد خشمگین می شود و در حال خشم انسان بی گناهی را بدون حق می كشد و زن پاكدامنی را نسبت ناروا می دهد! [1] .


[1] عن أبي عبدالله قال: سمعت أبي (ع) يقول: أتي رسول الله (ص) رجل بدوي فقال: اني اسكن البادية فعلمني جوامع الكلام فقال: آمرك ان لا تغضب، فاعاد عليه الأعرابي المسألة ثلاث مرات حتي رجع الرجل الي نفسه فقال: لا اسأل عن شي ء بعد هذا، ما امرني رسول الله (ص) الا بالخير. قال و كان أبي يقول: اي شي ء اشد من الغضب، ان الرجل ليغضب فيقتل النفس التي حرم الله و يقذف المحصنة. اصول كافي 2 / 303.